عیب یابی کابل HDMI

سخت ترین قسمت عیب یابی یک مشکل سمعی و بصری، پیدا کردن قطعه خراباست. این مورد به 3 عامل بستگی دارد: دستگاه منبع، نمایشگر و یا کابل اتصال بین آن دو. در این جا نکاتی برای شناسایی و رفع ناهنجاری های سمعی و بصری کابل های HDMI آمده است.

علائم خرابی کابل HDMI

علائم معیوبیت کابل HDMI می تواند به بقیه ی قطعات نیز بازتاب کند و ممکن است مشکلی که شما مشاهده می کنید، عامل اصلی نباشد. وقتی که با مشکلی روبرو شدید، باید به مرحله بعدی عیب یابی، یعنی جدا کردن علت اصلی بروید.

یکی از رایج ترین مشکلات مربوط به خرابی کابل های HDMI، جرقه های نمایشی (پرش ناگهانی و لحظه ای) یا سوسو زدن های سفید است. خط خطی شدن صفحه و یا نویز بصری سفید از علائم بارز این مشکل هستند که باعث تداخل و حواس پرتی می شوند.

قطعی تصویر نیز می تواند از علائم HDMI خراب باشد و هیچ تصویری توسط نمایشگر، پخش نشود. این مشکل می تواند دوره ای نیز باشد و به طور ناگهانی قطع یا وصل شود.

برفک هایی که قوی تر از جرقه های بصری به نمایش در می آیند نیز در مواقع زیادی بر اثر خرابی کابل ظاهر می شوند. در مواردی رنگ ها فاقد اشباع می شوند و تصاویر بیش از حد روشن، تاریک یا رنگ پریده می شوند.

از آنجا که کابل های HDMI نیز دارای خطوط ارتباطی هستند، ریموت هایی که می توانند با دستگاه های دیگر ارتباط برقرار کنند نیز ممکن است کار نکنند. به عنوان مثال، کنسول های اپل تی وی و ایکس باکس هر دو با کنترل تلویزیون در تلویزیون های پشتیبانی شده، سازگارند.

علت خرابی HDMI

یک کانکتور HDMI از 19 پین استفاده می کند، بنابراین اگر هر یک از این 19 پین آسیب ببیند، مشکلاتی را تجربه خواهید کرد. این پین ها اطلاعات مختلفی مانند صدا، تصویر، اطلاعات ساعت جهت همگام سازی و داده های ارتباطی را حمل می کنند.

آسیب فیزیکی چه به کانکتور و چه به کابل، یکی از عوامل عمده ی خرابی در کابل های HDMI است. اگر از مانیتوری استفاده می کنید که به طور مداوم کابل را به وصل یا قطع می کنید، ممکن است باعث فرسودگی کابل شود و آن را با مشکل مواجه کند.

بسیاری از دستگاه ها دارای کابل های بسته بندی شده ی ارزان قیمت و بی کیفیت هستند و ممکن است از استانداردهای یک کابل شخص ثالث مرغوب برخوردار نباشند. کابل فاقد کیفیتی که ضعیف لحیم شده است، با کوچک ترین فشاری خراب می شود که البته می تواند ناشی از عوامل طبیعی مانند تغییرات دما یا رطوبت نیز باشد.

با یادگیره نحوه ی صحیح بسته بندی و حفظ کابل ها، می توانید از خرابی آن ها به طور موثری جلوگیری کنید. اکثر کابل ها به طور طبیعی در حالت و جهت خاصی پیچیده می شوند و رعایت این نکته برای حفظ آنها در وضعیت بهینه ضروری است.

اگر به خرابی کابل HDMI خود شک دارید، آن را از منبع و نمایشگر خود قطع کرده و به طور دقیق آن را بررسی کنید. پین ها باید شبیه تصویر بالا باشند و کابل نباید توده ای و در هم پیچیده باشد و علائمی از خراب شدن یا لِه شدن روی آن قابل مشاهده نباشد.

پورت ها، گیرنده ها و تنظیمات تلویزیون

مشکل اساسی کابل HDMI، تشابه نشانه های خرابی آن نسبت به سایر قطعات مانند پورت HDMI است. ساده ترین راه برای تشخیص این موضوع، تعویض کابل است. یا اصل کابل را تغییر دهید و یا دستگاه های متصل به آن را عوض کنید.

خواه کابل باشد یا دستگاه منبع یا خود پورت، هنگام عیب یابی مشکل، فقط باید یک متغیر را در یک زمان تغییر دهید.

اگر از ریسیور (Receiver، گیرنده) پخش صدا (Surround Sound)، نوار صدا (Sound bar) یا اسپلیتر HDMI برای مدیریت چندین دستگاه متصل به HDMI استفاده می کنید، پیشنهاد می شود که دستگاه واسطه را نیز با تغییر یا حذف آن، تست کنید. مثلا کابل خود را مستقیما به تلویزیون وصل کنید.

برخی از دستگاه های واسطه مانند ریسیورها یا اسپیلیترهای HDMI با اقدامات ضد دزدی HDCP مشکلاتی را ایجاد می کنند که می تواند باعث خاموش شدن تصویر و نمایش پیام خطا شود. کابل های قدیمی تر که با نسخه HDCP مورد نیاز سازگار نیستند نیز می توانند مشکلاتی را ایجاد کنند، حتی اگر مشکل فیزیکی نداشته باشند.

مشکلات بصری (به ویژه کم نوری رنگ ها) نیز می تواند ناشی از خروجی های عمق رنگ (Deep Color) باشد که عمق رنگ 10 بیتی را برای نمایشگرهای سازگار ارسال می کند. اگر عمق رنگ را در دستگاه منبع فعال می کنید، از فعال بودن آن در نمایشگر مقصد نیز مطمئن شوید. این گزینه عموما پورتی فعال می شود.

HDMI 2.1 و نیاز آن ها به کابل جدیدتر

HDMI 2.1 با شروع پلی استیشن 5، ایکس باکس سری ایکس و کارت گرافیک های انویدیا نسل 30 در سال 2020 آغاز به کار کردند. بسیاری از تلویزیون ها و مانیتورها اکنون از استاندارد و مجموعه ای از ویژگی های مرتبط با آن، از جمله Frame Rate های متغیر (VRR) و حالت Low Latency خودکار (ALLM) پشتیبانی می کنند.

اکثر دستگاه های HDMI 2.1 مانند کنسول های سونی و ماکروسافت دارای کابل های مورد نیاز از جمله HDMI هستند، به همین علت خرید کابل جدید یا در برخی مواقع بهتر، هیچ سودی به همراه نخواهد داشت. اما برخی دستگاه های HDMI 2.1 مانند کارت گرافیک ها، ممکن است شما را نیازمند خرید HDMI اضافی بکنند تا از پهنای باند و Frame Rate بالای آن ها استفاده کنید.

همه حالات تصویر به اتصال HDMI 2.1 نیاز ندارند. به عنوان مثال، HDMI 2.0b می تواند یک سیگنال 4K HDR را در 60 هرتز منتقل کند، حتی برخی دستگاه ها از ویژگی های HDMI 2.1 مانند ALLM با استفاده از کابل های قدیمی بهره می برند.

اگر مجموعه ی جدیدی از کابل های HDMI 2.1 را خریداری می کنید، می توانید از برنامه موبایل مخصوص تایید مجوز برای اطمینان از اصالت کابل HDMI استفاده کنید. پیشنهاد می کنیم که از خرید کابل های به اصطلاح ویژه (Premium) که به شدت گران هم هستند، اکیدا خودداری کنید. تا زمانی که کابل توانایی پشتیبانی از پهنای باند 48 گیگابیت در ثانیه را داشته باشد، ارزان یا گران بودن آن، اهمیت خاصی ندارد و پیشرفت چشمگیری را مشاهده نخواهید کرد.

طول کابل

اکثریت قریب به اتفاق، کابل های HDMI پَسیو (Passive) هستند و یک کانکتور در هر انتهای آن به مقداری مس محافظت شده در داخل متصل است. به گفته استاندارد مجوز HDMI، هر چه طول کابل HDMI بیشتر باشد، امکان خرابی آن نیز بیشتر می شود. به همین دلیل طول کابل های HDMI 2.1 پسیو، حداکثر 5 متر (حدود 16.5 فوت) می باشد.

به همین دلیل اکثر کابل های HDMI 2.1 بیشتر از 3 متر (حدودا 10 فوت) نیستند. حتی HDMI 2 های قدیمی تر یا کابل های قبل از آن، از طول کابل طولانی رنج خواهند برد، مخصوصا اگر به اسپیلیت یا مبدل های افزون (Extension) متصل باشند.

اگر به کابل HDMI 2.1 طولانی تری نیاز دارید، می توانید از کابل HDMI 2.1 اکتیو (Active) استفاده کنید. این کابل ها سیگنال را تقویت می کنند اما در حین حال به 5 ولت نیروی بیشتر نیازمندند و به صورت پورت USB عرضه شوند. شما می توانید در اندازه نزدیک به 16 تا 25 فوت، کابل HDMI 2.1 اکتیو مانند Cable Matters Active HDMI را خریداری کنید.

با اینکه این کابل ها نسبت به مدل پسیو گران تر هستند اما همچنان به اندازه ی کابل های به اصطلاح ویژه هزینه بر نیستند.

کابل های یدکی

ساده ترین راه برای تشخیص یک کابل خراب، تعویض سریع آن در صورت بروز مشکل است. اگر چند کابل HDMI 2.1 اضافی در اختیار داشته باشید، به لطف قابلیت پشتیبانی از پورت های قدیمی (Backward Compatibility) می توانید به کابل های HDMI 1.3 و 2.0 قدیمی وصل شوید و دستگاه های فعلی و آینده که دارای Frame Rate (نرخ فریم) بالاتر و پیکسل های بیشتر هستند را پوشش دهید.

howtogeek