مانیتورهای گیمینگ (قسمت 1)

مانیتورهای گیمینگ ساخته شده اند تا بهترین کیفیت ممکن را از خروجی کارت گرافیک و CPU در حین بازی کردن به نمایش بگذارند. آنها مسئول نتیجه ی نهایی پردازش و رندر تصاویر کامپیوتر شما هستند، با این حال، در نمایش رنگ ها، حرکات و وضوح تصویر متفاوت از همدیگر هستند. وقتی که شما قصد در خرید مانیتورهای گیمینگ دارید، بهتر است ابتدا با خصوصیات خاص آن آشنا شوید تا بتوانید مشخصات فنی مانیتور را متوجه شده و عملکرد واقعی آن را بفهمید.

تکنولوژی های به کار رفته در مانیتورها به مرور زمان تغییر می کنند، اما اهداف اصلی تولیدکنندگان مانیتور ثابت می ماند. در اینجا با توضیح هر گروه از ویژگی های خاص آنها، سطح دانش شما را در رابطه با مانیتورها افزایش می دهیم.

Resolution یا وضوح تصویر مانیتورها

رزولوشن مانیتورهای گیمینگ

رزولوشن یکی از ویژگی های اصلی مانیتور است که در واقع عرض و ارتفاع صفحه به پیکسل (عناصر تصویر، نقاط کوچکی از رنگ و نور که یک تصویر کامپیوتری را تشکیل می دهند) را مشخص می کند. به عنوان مثال، مانیتوری با رزولوشن 2560×1440، مجموعا دارای 3686400 پیکسل است.

رزولوشن های رایج مانیتورها عبارت اند از:

1920×1080 (که به آن Full HD یا به اختصار FHD نیز گفته می شود)

2560×1440 (“Quad HD”، “QHD” یا “Widescreen Quad HD”، “WQHD”)

3840×2160 (“4K Ultra HD”، “UHD”)

مانیتورهای Ultra wide نیز دارای رزولوشن هایی از قبیل زیر هستند:

2560×1080 (“UW-FHD”)

3440×1440 (“UW-QHD”)

3840×1080 (“DFHD”)

5120×1440 (“DQHD”)

اغلب اوقات، تولیدکنندگان مانیتور، به یک واحد بسنده می کنند، مثلا 1080p یا 1440p که مقدار ارتفاع است، یا 4K که عرض رزولوشن است. هر رزولوشنی بالاتر 1280×720 دارای وضوح بالا (HD) می باشد.

پیکسل هایی که به این شکل اندازه گیری می شوند، به همین شکل هم رندر می شوند، عموما به شکل مربع در یک مختصات دو بعدی که برای مشاهده آن، می توانید با نگاه دقیق تر یا زوم کردن تصویر، هر بلوک رنگ را به شکل جداگانه ببینید و به جای یک خط مورب، پله ای از مربع های کوچک را مشاهده کنید.

با افزایش رزولوشن تصویر، تشخیص پیکسل های جداگانه با چشم غیر مسلح دشوارتر می شود و وضوح تصویر نیز به نوبه خود افزایش می یابد.

به غیر از افزایش جزئیات روی صفحه در بازی ها یا فیلم ها، مزایای دیگری نیز برای رزولوشن بالا وجود دارد و آن، فضای بیشتر دسکتاپ است که به شما اجازه می دهد تا پنجره های بیشتری را همزمان در دسترس داشته باشید.

اصطلاحات و اطلاعات عمومی مرتبط با مانیتورهای گیمینگ:

Upscale

همانطور که احتمالا می دانید، مانیتورهای 4K، تصاویر را به طور جادویی 4K نشان نمی دهند. اگر یک ویدیو 1080p را در آن پخش کنید، آن ویدیو به خوبی یک 4K Blu-ray واقعی نخواهد بود، اما به لطف فرآیندی به نام Upscale، نسبت به گذشته بیشتر به 4K نزدیک می باشد.

Upscale فرآیندی است که در آن محتوا با افزایش رزولوشن، رزولوشن های کمتر را بهتر نشان می دهد. وقتی که شما یک ویدیو 1080p را روی یک مانیتور 4K پخش می کنید، مانیتور باید تمام پیکسل را خالی را به نحوی پر کند (زیرا یک مانیتور 4K چهار برابر 1080p پیکسل دارد). یک Upscale کننده داخلی، با بررسی مقادیر پیکسل های اطراف، پیکسل های جدیدی را تولید می کند. HDTV ها اکثرا Upscale های پیچیده تری نسبت به مانیتورهای کامپیوتر دارند که می توان قابلیت line-sharpening را برای آن مثال زد؛ در حالی که مانیتورها اغلبا یک پیکسل را به بلوک بزرگی از پیکسل های همان رنگ تبدیل می کنند که باعث تار شدن صفحه و ایجاد تصاویر دو گانه می شوند، خصوصا اگر با دقت به آن ها نگاه کنید.

Native Resolution

مانیتورها قادر به تغییر رزولوشن نیز هستند. مانیتورهای مدرن دارای تعداد پیکسل های ثابت هستند، که Native Resolution آنها را مشخص می کند. اما با این حال قادر به پخش و نمایش رزولوشن های کمتر نیز می باشند. با کاهش رزولوشن، اشیاء روی صفحه بزرگتر و مبهم تر به نظر می رسند، فضای خالی روی صفحه کوچک می شوند و ممکن است در اثر درون یابی رزولوشن، شفافیت تصویر کمتر شود. لازم به ذکر است که این موضوع در مورد مانیتورهای CRT آنالوگ قدیمی صدق نمی کند، زیرا آنها قادر به تغییر رزولوشن بدون نیاز به درون یابی هستند، و تعداد پیکسل های مشخصی ندارند.

Scaling

مانیتورهای مجهز به رزولوشن 4K و بالاتر، یک مشکل دیگر نیز در رابطه با Scaling دارند. در رزولوشن های فوق العاده بالا، متن و رابط کاربری، مانند گزینه ها، کوچک به نظر می رسند. این امر به ویژه در مانیتورهای کوچک تر 4K هنگام استفاده از برنامه هایی که اندازه متن و UI خود را نسبت به رزولوشن تغییر نمی دهند، صادق است.

تنظیمات Scaling ویندوز، می تواند متن و layout ها را افزایش دهد، اما در عوض فضای در دسترس صفحه را کاهش می دهد. البته این افزایش رزولوشن، حتی در صورت استفاده از Scaling ویندوز، همچنان پر سود است. به این علت که محتوای روی صفحه، مانند تصاویر در یک برنامه ویرایش تصویر، با رزولوشن 4K نمایش داده می شوند، حتی اگر منوهای اطراف آن Scale شده باشند.

اندازه صفحه و PPI

تولیدکنندگان، اندازه صفحه را به صورت مورب، از گوشه ای به گوشه دیگر اندازه گیری می کنند. مانیتور با صفحه ی بزرگتر و همزمان مجهز به رزولوشن بالاتر، به معنای فضای بیشتر دسکتاپ و تجربه لذت بخش تر بازی است.

گیمرها عموما با فاصله ای قریب به 20 تا 24 اینچ مانیتورهای گیمینگ خود می نشینند. این بدان معناست که مانیتور نسبت به تبلت، موبایل یا تلویزیون HD (هنگامی که روی مبل یا کاناپه نشسته اید) فضای دید بیشتری را اشغال می کند (مانیتورها به استثنا مانیتورهای مجهز به هدست های VR، در بین نمایشگرهای معمولی، بهترین نسبت اندازه صفحه مورب را دارند). مزایای رزولوشن های 4K یا 1440p در دید نزدیک تر، به راحتی قابل تشخیص است.

اساسا، شما مانیتوری می خواهید که پیکسل های آن به صورت انفرادی قابل تشخیص نباشند. می توانید با استفاده از ابزارهای آنلاین تراکم پیکسل (با واحد اندازه گیری پیکسل در اینچ) از این موضوع اطمینان حاصل کنید. این ابزارها، با تعیین میزان تراکم پیکسل ها در کنار هم، یا پیکسل های جایگزین در هر درجه، که به طور خودکار در برابر بینایی محدود انسان محاسبه می شود، sharpness نسبی صفحه را به شما می گویند.

البته بینایی و چیدمان میز خود را نیز در نظر بگیرید. اگر بینایی 20/20 دارید و در فاصله ی 20 اینچی از مانیتور می نشینید، یک مانیتور 4K 24 اینچی یک ارتقاء بصری فوق العاده را ارائه می دهد. با این حال، اگر می دانید که بینایی شما از 20/20 بدتر است یا ترجیح می دهید، با فاصله ای بیشتر از 24 اینچ از مانیتور خود بنشینید، یک مانیتور 1440p می تواند برای شما کافی باشد.

Aspect Ratio یا نسبت ابعاد

Aspect Ratio نسبت عرض مانیتور به ارتفاع آن است. صفحه ای با Aspect Ratio 1:1، کاملا مربع خواهد بود. مانیتورهای قدیمی دهه 1990، معمولا 3:4 یا به اصطلاح Standard بودند. امروزه، عمدتا Widescreen (16:9) و Ultrawide (21:9، 32:9، 32:10) ها جایگزین Standard شده اند.

بازی های جدید، معمولا از Aspect Ratio های مختلف در بین Widescreen و Ultrawide پشتیبانی می کنند. برای دیدن تمامی Aspect Ratio های پشتیبانی شده، به منوی تنظیمات بازی مراجعه کنید.

اکثر محتواهای آنلاین، مانند ویدیوهای YouTube، نیز به صورت پیش فرض از Widescreen Aspect Ratio پشتیبانی می کنند. با این حال، هنگام تماشای فیلم و سریالی که در صفحه Widescreen تئاتر (2.39:1، بزرگتر از 16:9) ضبط شده اند یا در حالت Portrait موبایل، نوارهای مشکی افقی را روی صفحه مشاهده خواهید کرد. این نوارهای مشکی، نسبت اصلی فیلم را بدون کشش یا برش آن حفظ می کنند.

Ultrawide

مانیتورهای Ultrawide فوایدی نسبت به Widescreen های عادی دارند که در این جا به آن ها می پردازیم:

مانیتورهای گیمینگ اولتراواید محدوده ی دید بیشتری را اشغال می کنند و می توانند تجربه ای نزدیک به تماشای فیلم در سینما را به شما ارائه دهند، زیرا نوارهای مشکی یا به اصطلاح Letterbox در مانیتورهای 21:9 حذف می شوند. میدان دید یا FOV شما را افزایش می دهند بدون اینکه جلوه های به اصطلاح Fisheye (چشم ماهی) ایجاد کنند. گیمرهای علاقه مند به بازی های اول شخص (FPS)، FOV های بالا را ترجیح می دهند، زیرا به آنها در تشخیص دشمن و غوطه ور شدن در محیط بازی کمک می کنند. البته اکثر بازی های FPS از FOV های بالا به علت مزیت های ناعادلانه آن پشتیبانی نمی کنند.

صفحه نمایش خمیده (Curved) نیز یکی دیگر از ویژگی های محبوب و رایج مانیتورهای Ultrawide است. این ویژگی یک مشکل بزرگ در مانیتورهای Ultrawide را رفع می کند و آن مشکل تمایز پایین تصاویر در لبه های دور صفحه، نسبت به مرکز صفحه است. صفحه نمایش های خمیده، این مشکل را جبران می کنند و لبه ی دور صفحه واضح تر به نظر می رسند. البته، مزایای این ویژگی بیشتر در مانیتورهای بزرگتر از 27 اینچ قابل تشخیص است.